Portekiz, Slovakya, Yunanistan, İtalya ve son olarak İspanya devlet başkanları ekonomik sıkıntılara çözüm bulamadıkları için vazifelerini bırakmak zorunda kaldılar. İspanya'nın borcu 1 trilyon euroyu aşmış durumdadır. Ülkedeki işsiz sayısı 5 milyon civarındadır. Bu ülkelerin yaşadığı akıbet kapitalizmin hegemonyasındaki her ülkenin yaşayacağı kaderdir. Paranın belli ellerde toplanması, gelirin halka inememesi ekonomileri içinden çıkılmaz bir hale sokmaktadır. Halk sokaklara dökülüyor. Çareyi iyi idare edemeyen başkanı koltuğundan indirmekte bulan halklar çözümü yanlış yerde aramaktadır. Borç alarak borcu kapama mantığı ile sistem iyice tıkanmış görünüyor. 2007 yılında Almanya Heidelberg'de yapılan Uluslararası Milli Ekonomi Modeli (MEM) Kongresi'nde AB üyesi ülkelerin temsilcileri Milli Ekonomi Modeli'nde yer alan formüllerin kendileri için de tek çözüm olduğunu açıklayan tebliğler okumuşlardı.  MEM'in en dikkat çekici özelliği tüketim eksenli tek analiz olmasıdır. Bu paranın belli ellerde tekelleşmesini önleyeceği gibi, esas tüketen olan ev kadınının, çiftçinin, köylünün, öğrencinin ve esnafın cebine para girmesi demektir. Paranın tüketiciye inmesi MEM'i diğer ekonomi tezlerinden ayıran iki önemli fark daha ortaya çıkarmaktadır. Birincisi adil gelir dağılımını sağlaması diğeri de sürekli büyümeyi temin etmesidir. Bu üç özellik hiçbir noktada eleştirilemeyen bir bütünlük sağlamaktadır. Bu sistemin hayata geçirildiği ekonomilerde senyoraj hakkının kullanılması ile piyasanın ihtiyaç duyduğu paranın basılması söz konusudur ki, bu dışarıdan borç alarak borcu kapama kısır döngüsünü ortadan kaldırır.  Kapitalizmin temelini oluşturan faiz ile paranın birkaç kişinin elinde tekelleşmesi MEM'de söz konusu olamaz.  Yani şu anda can çekişen AB ekonomileri için tek kurtuluş MEM'dir.