Türkiye üç yıla yakın bir zamandır şu gündemleri konuşmaktadır:
• Ergenekon ve Balyoz darbe planları.
• Yaşanan darbeler ile yüzleşmenin gereği.
• Cemaatin hukuktan siyasete, ekonomiden spora uzanan tahakkümü.
Genç Türkiye Cumhuriyeti devleti henüz 89 yaşında. Bir asra bile ulaşmayan tarihi, dış destekli yukarıdaki gündemler ile yoğruluyor.
Tunus, Libya, Mısır işgal ya da halk hareketleriyle demokrasi getirildiği iddia edilen ülkeler…
Buralara demokrasi işgal güçlerinin desteği ve ajanları ile zorla getirildi.
Türkiye’de ise demokrasinin gereği olarak geçmiş ile hesaplaşmadan bahsedilmekte.
Bu hesaplaşma, eğer demokrasi içinse, bunun işgal edilen ülkelere dayatılan zorlamadan bir farkı yok.
Çünkü biz, üç yıla yakın bir zamandır geleceğe ait yatırımlardan veya hedeflerden bahsetmeyi unuttuk. Geleceği bıraktık, geçmişi tartışıyoruz.
Tarihimizi yargılamanın yanında hiçbir zaman gerçekleşmeyecek AB hayali de tüm ülkeyi sarmış durumda.
Vatandaşımız geçmişle veya bir rüya mesabesindekilerle oyalanmaktadır.
Bizce bu fikri bir işgaldir ve Türk insanı maalesef ki, bu işgali yaşamaktadır.
Aslında biz yaşananlar ile Türk - İslam alemi ve İslam alemi içindeki tarihten gelen konumumuzu yitirdik.
Geçmişi ile hesaplaşmak için eski defterleri açan bizler, tarihin en şanlı sayfalarını, Türk’ün Asakiriullah olarak İslam dinine yaptığı hizmetleri, baş olduğunu, dosta güven düşmana korku saldığı günleri unuttuk.
Düşman tanımımız bile değişti.
Bugün tarihte yaptıklarımıza adeta ters icraatlara dahil olsak da ses çıkarmıyoruz. Belki de yaşananların farkında bile değiliz.
İngiliz Independent gazetesi, Ankara’nın bilgisi dahilinde Suudi Arabistan ve Katar’ın Suriyeli muhalifleri silahlandırdığını savundu.
Biz Ortadoğu’ya demokrasi getirilmesine yardım ederken, aslında kendi değerlerimizi ellerimizle değiştiriyoruz.
İçinde yaşadığımız Türkiye’de on yıldır siyasetteki algılamalar bizi bu noktaya getirmiştir.
Ve bunun adına da demokrasi denmektedir.
Allah akıbetimizi hayretsin.